اکسیژن رسانی یکی از موارد بسیار مهم در درمان است. به خصوص در بیمارستان ها این موضوع از اهمیت خیلی بالاتری برخوردار است. هر کدام از بیمارانی که به بیمارستان ارسال می شوند شرایط مختلفی دارند. و خیلی از آن ها آسیب هایی دیده اند که باعث نواقصی که در تنفسشان شده است. و اگر به موقع و به اندازه کافی اکسیژن دریافت نکنند مشخص نیست که چه بلایی بر سرشان می آید. در مورد بیمارانی که از ناحیه گلو و دیگر اعضای تنفسی آسیب دیده اند باید روال خاصی برای تامین اکسیژن چیده شود. اکسیژن رسانی با سوند یک روش مرسوم برای تامین اکسیژن به چنین بیمارانی است. و از سوندی به نام سوند نازال اکسیژن برای این کار استفاده می شود. این وسیله به بینی بیمار متصل می شود. و طرف دیگرش به دستگاه های تخصصی اکسیژن متصل می شود. سپس پزشک می تواند میزانی از اکسیژن را که باید به بیمار برساند به کمک این وسیله تنظیم نماید. اکسیژن با غلظت مشخص برای بیمار تامین می شود. به خصوص برای بیماران تصادفی از این وسیله و از این راه برای اکسیژن رسانی بیشتر استفاده می شود.
این وسیله برای کودکان و بزرگسالان وجود دارد. اما تفاوت هایی در این دو مدل (مدل بچه گانه و بزرگسال) وجود دارد. مدلی که شاخک کوچک تری دارد برای کودکان و اطفال استفاده می شود. اکسیژن رسانی با سوند گاه برای کودکان نیز به کار می رود. و در این صورت از مدل های مخصوص کودکانه که شاخک کوچک تری دارد استفاده می کنند. دو شاخک خروجی در هر دو مدل به یک لوله اصلی وصل می شوند. و این سری به دستگاه اکسیژن متصل می شود. این وسیله می تواند غلظت اکسیژن بالاتری را نسبت به روش تنفس طبیعی برای وی تامین نماید. از این وسیله برای تامین اکسیژن در غلظت یک تا شش لیتر در دقیقه استفاده می کنند. و به این صورت بیمار در شرایط عمومی مطلوبی به سر خواهد برد.
