پیپت آزمایشگاهی از جمله تجهیزات آزمایشگاهی از جنس شیشه و یا پلاستیک است که همواره برای انتقال و برداشتن حجم کم و مشخص شده ای از محلول و مایعات با دقت بسیار بالا به کار برده می شود.
پیپت های موجود را می توان از لحاظ نحوه کار کردن به دو نوع مکانیکی و دستی تقسیم بندی نمود. پیپت های مکانیکی را به عنوان سمپلر می شناسیم. اما پیپت های دستی خود به دو بخش تقسیم می شوند:
پیپت پاستور به دو دسته تقسیم می شود:

پیپت پاستور پلاستیکی از یک لوله با حبابی در انتهای آن تشکیل شده است. که عموما به صورت یکپارچه می باشد و دارای حجم های 1، 2، 3 و 5 سی سی بوده که حجم آن در انتهای لوله ذکر شده است.
پیپت پاستور از پرکاربردترین تجهیزات آزمایشگاهی مناسب جهت انتقال و اندازه گیری محلول ها می باشد که عموماً در آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی شیمی، دارویی و بیولوژی مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از پپیت پاستورهای پلاستیکی در محلول حاوی سلول ویا پروتئین، از دست دادن سلول و یا پروتئین که به شیشه متصل می شود را کاهش می دهد. برای کاربردهای بیولوژیکی جایی که اغلب محیط آبی است و مقاومت حلال مهم نیست، به غیر از حلال های آلیاز این وسایل استفاده می شود. شستن آنها غالبا سخت بوده و معمولا پس از هر بار مصرف با سایر زباله های زیست محیطی دفع می شوند. پیپت پاستورهای پلاستیکی نباید در معرض مستقیم شعله قرار بگیرند ولی در حالتی می توان با گرم کردن نوک آن به عنوان محفظه ای برای ذخیره سازی استفاده کرد.

پپیت پاستور شیشه ای به همراه یک وسیله ی حباب مانند پلاستیکی مورد استفاده قرار می گیرد. این حباب پلاستیکی به منظور پمپاژ هوا و همینطور ایجاد خلا برای کشیدن محلول در انتهای آن به کار می رود. پیپت های پاستور شیشه ای در دو نوع پایه بلند و پایه کوتاه هستند.

لازم به ذکر است که حتماً پیپت قبل از استفاده با محلول معرف شسته شده یا به عبارتی از محلول پر و خالی گردد. سپس با فشردن پمپ پلاستیکی و فروبردن پپیت پاستور شیشه ای در محلول و سپس به آرامی رها کردن پمپ می توان آن را از محلول پر نمود اما باید دقت داشت که محلول وارد پمپ پلاستیکی نگردد.