مت آمفتامین یک داروی اعتیاد آور می­باشد که به شدت سیستم های خاصی را در مغز فعال می­کند. مت آمفتامین از لحاظ شیمیایی شبیه آمفتامین می­باشد اما اثرات مت آمفتامین بر روی سیستم عصبی مرکزی بیشتر می­باشد. مت آمفتامین در آزمایشگاه ها به صورت غیر قانونی تولید می­شود و این امکان وجود دارد که مورد سوء مصرف قرار­ ­بگیرد و باعث اعتیاد شود. داروی آن تنها به صورت خوراکی، تزریق و استشمام مصرف می ­شود.

دزهای بالاتر این دارو باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی می­شود و حالت سرخوشی، رضایتمندی، هوشیاری ، کاهش اشتها وحس افزایش وقدرت را القا می­کند.پاسخ های قلبی عروقی به رپید تست مت آمفتامین شامل افزایش فشارخون وبی نظمی تپش قلب می­باشد. پاسخ های حادتر به همراه ایجاد نگرانی و تشویش ، پارانویا، توهم، رفتارهای سایکوتیک، افسردگی و خستگی می­شود.

تاثیرات مت آمفتامین به طور معمول۲ تا۴ ساعت می­باشد که نیمه عمر آن ۹ تا ۲۴ ساعت در بدن می­باشد. این دارو از طریق ادرار به شکل آمفتامین ،ترکیبات اکسید شده و مشتقات بدون آمین دفع می­شود. اگر چه۱۰ تا ۲۰ درصد مت آمفتامین ازطریق ادرار بدون تغییر دفع می­شود .بنابراین ترکیب اصلی در ادرار نشان می­دهد که مت آمفتامین مورد استفاده قرار گرفته است. معمولا این دارو پس از ۳ تا ۵ روز در ادرار قابل ردیابی می­باشد که بستگی به سطح  Ph ادرار دارد.

 اساس روش:

کیت تست مت آمفتامین یک روش  ایمونواسی با خاصیت اتصال رقابتی می باشد. مواد مخدری که در نمونه ادرار وجود داشته باشد با داروهای مخدر کنژوگه برای اتصال به جایگاه آنتی بادی  رقابت می­کند. در طی آزمایش،  نمونه ادرار براساس خاصیت مویینگی حرکت می­کند. اگر مت آمفتامین در نمونه ادرارکمتر از ng/mL 500 باشد، جایگاه اتصال آنتی بادی پوشیده شده را اشباع نمیکند .