سیستم ایمنی بدن به طور معمول به مواد خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها حمله کرده و آن ها را از بین می برد. اما در بیماری هایی به نام بیماری های خود ایمن، سیستم ایمنی بافت های سالم خودی را بیگانه فرض نموده و آن ها را مورد حمله قرار می دهد. در این بیماری ها سیستم ایمنی آنتی بادی هایی تولید می کند که به سلول های خودی بدن اتصال یافته و باعث تخریب و نابودی آنها می شوند.سیستم ایمنی ممکن است آنتی بادی علیه هسته سلولها ANA تولید نماید.

ANA مخفف عبارت AntiNuclear Antibodies است و به آنتی بادی‌های اطلاق می‌شود که سیستم ایمنی بدنی تولید می‌کند. این آنتی‌بادی‌ها در شرایط معمولی در بدن بسیار کم تولید می‌شوند اما در شرایطی که فرد به بیماری‌های خود ایمنی دچار می‌شود سطح تولید آنها در بدن به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.

 ANA نشان‌دهنده‌ی میزان آنتی‌بادی‌هایی است که سیستم ایمنی بدن انسان بر ضدّ پروتئین‌ها و نوکلوئیک‌ اسید‌های داخل سلول‌های بدن تولید کرده است. این آنتی‌بادی‌ها در حالت عادّی به میزان بسیار کمی در افراد تولید می‌شوند و معمولاً میزان آن‌ها تنها در برخی از شرایط پاتولوژیک همچون ابتلای افراد به بیماری‌های خودایمنی افزایش می‌یابد.

 در برخی از موارد افزایش سطح ANA نشان دهنده‌ی ابتلای فرد به بیماری‌های خود ایمنی نیست و در گروه خاصّی از مراجعه کنندگان به آزمایشگا‌های تشخیص طبّی همچون افراد سیگاری این آنتی‌بادی‌ها به میزان بیشتری نسبت به افراد عادّی تولید می‌شوند. با این حال، این افراد باید افزایش میزان آن را یک نشانه‌ی جدّی تلقّی کنند و برای کاهش میزان آن اقدام نمایند.

چرا احتمال ابتلای زنان به بیماری‌های خودایمنی بیشتر است؟

زنان به دلایل مختلفی بیشتر از مردان در خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی قرار دارند. یکی از علل رایج ذکر شده برای این مسئله تأثیر هورمون‌های جنسی زنان در ابتلای آن‌ها به بیماری‌های خود ایمنی همچون SLE می‌باشد. تحقیقات صورت گرفته احتمال ابتلای زنان به بیماری‌های خودایمنی مختلف از جمله لوپوس اریتماتوز سیستمیک را ۱۰ برابر بیشتر از مردان عنوان کرده‌اند و این موضوع اهمیّت اندازه‌گیری ANA و دیگر متود‌های تشخیصی را افزایش می‌دهد.